Hani uykulara hasret bıraktın gözlerimi...
Yakıp yakıp kor ettin bedenimi.
İlk defa ümitlerin yeşerdiği anda
Güneşin batışını hatırlattın vefasız...
Şimdi beynimde soğumuş kumsalın hayali.
En sıcakken üşüyen el, ayak, kollarımı...
Tamda sana ulaşacak yollarımı...
Korkudan setlerle kapadın sen vefasız...
Gerçekler yüzünden yanar sineler.
Cehennem ateşinden titrer bedenler.
Sanmaki pişmanlık yok yüreğimde.
Pişmanlık yüreğimin en derininde.
ümitler bitmeden günü geldiğinde
Geldesen gelmem sanma vefasız...
27/01/2010 Ç.S.
Kayıt Tarihi : 27.1.2010 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!