Vefasız Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Avaz avaz feryadım çınlatıyorken arşı
Çığlığımı duymadın ses vermedin vefasız.
Bir hüzzam beste gibi çaldı da gönül marşı
Dur durak dinlemedin es vermedin vefasız

Yoktu başka seçtiği algımın duyumun da
Seni buldum aklımın duygumla uyumunda
Sendin öbür parçası, eksiği huyumun da
Dönüp bir kez bakmadın pas vermedin vefasız

Umut elbiselerim artık tutmuyor yama
Bölük pörçük uykular kıyar oldu rüyama
Gönlünü fethedecek bir yol bulurdum ama
Kalbinde nokta kadar üs vermedin vefasız

Gıpta ile baktılar onlar bile imrendi
Pınarlar çağlamayı gözyaşımdan öğrendi
Kederler galip geldi mutluluklar direndi
Yüzümü güldürecek his vermedin vefasız.

Ben gözlerin uğruna perperişan olandım
Âlem ürperiyorken sana göre yalandım
Kaç gece sokağında ağlayarak dolandım
Sen bana öyle böyle yas vermedin vefasız.

Kendimi kaybettirip hep sende buldurdun da
Odamı hayalinle her gece doldurdun da
Hicranınla betimi benzimi soldurdun da
Seni unutturacak us vermedin vefasız.

Hasan Hüseyin YILMAZ