Vefasız Şiiri - Oğuzhan Taş

Bir akşam bir sabah oluyor,
gönlümdeki izin acıyor.
Sen gittiginden beri
perdeyi acmadim,
zamanı kaybettim sensiz...
Oysa zamanin seninle ne güzel
geçtiğini düşünürdüm,
seninle konuşacak birşey bulamadığımızda bile.
Benim sessizliğim senin sesliliğini tamamlıyordu,
Kuytu pastane köşelerinde,
seni dinlerdim saatlerce.
Ne anlattığını dinlemeden gözlerine bakarak.
İşte aşk bu ulan! derdim
seninle oluşumun her saniyesini anarak.
Meğer yanılmışım, aşkı tanımamışım,
şimdiye kadar yaşadıklarımı
boşuna yaşanmaz saymışım.
Sende atan kalp bana ait değilmiş,
Bendeki de sana,
geç de olsa artık bunu anlamışım.
Yoksa sönmezdi bu alev
en ufak bir meltem rüzgarında.
çökmezdi bu dev binalar,
sen dinamitlemesen.
Artık damarlarımda dolaşan,
beni ateşlendiren hastalık bitti artık,
gecelerce terledim aşkını
kanımdan atmak için.
Yarın yepyeni bir güneşle uyanacağım,
Artık senin gibi vefasızlara,
bağışıklı olacağım...