Vefasız Şiiri - Nevzat Seçen

VEFASIZ

Adımı acı koydun, katladın tüm acımı,
Çuvala doldurup, yükledin bana suçunu.
Sen dıştan yanarken, yaktın içimi,
Böylece beni bırakıp gittin be vefasız.

Sen tüğ gibiydin, suçlu ben oldum,
Sen çiçek açarken, estin beni soldurdun.
Açacağım dedikçe ben, tutup da yoldun,
Attın yerlere,çiğnedin gittin be vefasız.

Zamansız aşktı, önce sen istedin,
Kalbimi gelin edip, duvakla süsledin.
Sönmüş ateşimi yaktın, suçlu sendin,
Üstüne benzin döküp de, gittin be vefasız.

Arkanı dönüp gittin, aramadın, sormadın,
Hançeri sen vurdun, inlediğimi duymadın.
Küllenmeyen yarama, merhem olup çalmadın,
Bir de üstüne tuz ekip de gittin vefasız.

Yanlış anlayıp, zehir ettin günleri,
İnan ne çok, ne çok sevmiştim ben seni.
Adım Nevzat iken verdiğim resmimi,
Yırtıp, çöpe atıp da gittin vefasız.