Ey fâni sevgili!
Gözün görse de boş gönlün kör senin,
Nice gülistanlar derdim vefâsız;
Tek suçu sevmekmiş seni bu tenin,
Ömrümü yoluna serdim vefâsız..
Zâten suç hep bende sen ki fânisin,
Mecâzi mahbûbsun, Aşkta cânisin,
Hakîki Mahbûb’a perde, mânîsin,
O yüzden kendimi yerdim vefâsız..
Gönlümün mahsulü o Aşk cevheri,
Lâyığı sensindir sandım ey peri!
Nesîmi olup da yüzdürdüm deri,
Yetmedi canımı verdim vefâsız..
Sonunda anladın Adem gerçeği,
Fâni Aşklar Bâki Aşk’ın ölçeği,
Unuttum bak gözü, kaşı, pürçeği,
Hakîki Mahbûb’a erdim vefâsız…
Kayıt Tarihi : 29.3.2016 11:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/29/vefasiz-1-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!