Vefanın Ve Si Muhabbetin Me Si Sadaketin ...

Salyası akan kuduz köpekler gibi, yaşamaktan utanmazlar!
Haya yoksunudurlar burunları cığcığadır sanki arlanmazlar!
O kadar yüzsüzdürler ki, suratlarına bile lapayla tükürsen,
Oh be Nisan yağmuru yağıyor derler asla uslanmazlar!

Karakterleri ve kişilikleri yoktur belli değildir çizgileri!
İçtimai hayatta, çoktur onun gibileri!
Başlarına bir musibet ve bir bela geldiğinde,
Kimse koşmaz yardımlarına yoktur sahipleri.

Kaybetmişler vicdan ve merhametlerini!
Aşk ve şevkle mutlu eder onları fani dünya nimetleri!
Özellikle vurdumduymazdırlar,
Tasavvur etmekten acizdirler her daim ahretlerini!

Yırtılmıştır şeref namus ve ar damarları!
Bir pay çıkarmazlar kendilerine yedikleri halde şamarları!
Aç gözleri doymak nedir bilmez,
Hak etmeden aldıkları tomarlarca paraları!

Hoşt demekten yoruldum onun bunun köpeklerine,
Yorgunluktan bitap düşsem de oturmam döşeklerine.
Acımdan öleceğimi bilsem dahi
Tenezzül etmem asla ben yaşadıkça ekmeklerine.

Kaybetmişler maddi manevi değerlerini yaşıyorlar asalak
kalan ömür günleri kap karanlıktır olmaz olamaz parlak.
Yaşam şekilleri alaverelerle dalaverelerle geçer,
Geberip giderler mazlumların en içten beddualarını alarak.

Ne kadar uyarırsan uyar umurlarında olmaz
Ne yaparsan yap gönülleri sevgi ve muhabbetle dolmaz
O kadar çekilmezdirler ki,
Benim ben diyen en sabırlı insan bile, yanlarında kalmaz.

Her daim kendilerini herkesten üstün görürler.
Bukalemun gibi renkten renge bürünürler.
En şatafatlı saraylarda yaşasalar bile,
Ahir ömürlerinde kertenkeleler gibi yerlerde sürünürler.

Vefanın Ve si Muhabbetin Me si Sadakatin Se si yoktur
İçtimai hayatta bu gibilerini ararsan haddinden fazla çoktur.
Öylesini cehalet şerbetini kana kana içmişler ki,
En normal bakışları bile sanki insanın yüreğine saplanan ağılı oktur

04/Ocak/2019