Vefâli Yârim Şiiri - Mustafa Dilekci

Çook uzaklardayım, yakîn olamam
Savruldum fenâya, sâkin olamam
Bir üstâd dizinde ilham bulamam
Bir tenhâ köşede yerim var benim

Gönülde yeşermiş sünbül olamam
Hazân ile solmuş gülüm var benim
Kaddim bükülmüş artık doğrulamam
Kırk yerinden kırık belim var benim

Olmayan saçı başımdan yolamam
Dermansız bî-ilaç kelim var benim
Yanık bir gönle tesellî veremem
Çoktandır lâl olmuş dilim var benim

Bakmayın a dostlar size gülemem
İçimde ağlayan "ben"im var benim
Bir özge güzele umut veremem
Bu canım Cânâna kurbandır benim

Kâfîdir, gayrı mutluluk istemem
Sultâna nigehbân derdim var benim
Azrâil gelse nâfile,ölemem
Sonsuzluk yurdunda yerim var benim

Damlası akmaz, kessen pâre pâre
Kevsere ulaşmış kanım var benim
Aldırmadım,aldırmam nâmerdlere
Ânda bir vefâlı yârim var benim
25.10.2015 Astana