Adıyla sanıyla, bir vefa kalmış
Geçmişten bu güne, bizleri sarmış
Unutan insanın, yüreği darmış
En büyük hakikât, sevende varmış.
Geliriz vefaya, vefa görmeye
Bir gönül borcunu, ona vermeye
Solmayan gülleri, tekrar dermeye
Erdeme, kültüre, halı sermeye.
Şiirde, şarkıda, en güzel sözsün
İlime, irfana, ebedi gözsün
Akılda, mantıkta, saygıda özsün
Bizleri ananlar, seninle övsün
“O da bir vefalı idi, desinler”…
25.2.2001 Erol Güngör
Erol GüngörKayıt Tarihi : 25.9.2005 23:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
