vefalı kadın;
gökyüzünün saçakları kıskanırdı saçlarını,
krizantem çiçeklerin kokusunda...
melekler çekerdi de seni gökyüzüne
bulutları kıskandırırdı,gözyaşlarım ardından...
bilirsin ki; tutsaklığa mahkum edilmiş bir bedenin
o muhteşem zekasını,düşüncelerde mahkum edemezlerdi...
cümlenin bittiği yerde ufak bir nokta ne kadar anlamlıydı oysa,
tüm öznelerimi gizlemişken....
18:15
14.12.2006
Kayıt Tarihi : 14.12.2006 18:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!