Vefalı dostlar Şiiri - Bayram Tunca

Ah nerede vefalı dostlar vefalı dostlar
Ne vakit dara düştümse hep koştular
Sanki her biri bir melekti çok hoştular
Kötülükten kaçıp, hep hayıra koştular

Akar sular gibi coştular ve coşturdular
Gemileri yakarak Hızır gibi koşturdular
Önlerine çıkan engelleri tek tek aştılar
Nerede bir yangın varsa, hep koştular

Öyleleri vardı ki her biri iffet abidesiydi
Öyleleri vardı ki sanki bir melek gibiydi
Ne vakit yüzlerine baksam, içim açılırdı
Adeta, güneş ışı gibi etrafa nur saçılırdı

Doyamadım doyamazdınız onları görmeye
Kıyamadım kıyamazdınız inan ki incitmeye
Çünkü onlar atide beklenen altın nesliydiler
Peygamberimiz tarafından müjdelenmiştiler

16.12.2004-12.16