Vefalı Şiiri - Sevinc Arzulu

Deməyək bu dünya özü vəfasız,
Nə sən vəfalısan, nə mən vəfalı.
Könlü istəyəndə gəlib də gedər,
Nə duman vəfalı, nə çən vəfalı.

Geriyə dönməz ki ötən illərim,
Daha gur çağlamaz coşan sellərim.
Bir-bir tərk eyləyər sarı tellərim,
Saçımdan əskilməz ağ dən vəfalı.

Vüsalın son qoyar daş həsrətimə,
Əllərin möhtacdır hərarətimə.
Mənim tək səmimi təbiətimə,
Qışda da gül açan çəmən vəfalı.

DOLU İÇİM