Vefalarca Susar Kalbimiz

O kolyeden bende vardı, boynumda görülen
resimlerde kalmış...
O kolye, ona sahip çıkamayan boynuna gitti
boynunda bitti! Üstünde ''Allah'' yazan aşkımız...
Sevgiden bahis açar şimdi bütün günahları
kumara yüz vermiş kalbi insanın, aşk üzerine.
''Tövbesiz zamanlara hikâyesi sonuçtan yazılır! ''
Başka bir zamanda, sözleri hatır edilip; tura gibi, yazı gibi
şansa atılmış bir para gibi son dur!
Var git sen, kaderine rica et
Kurtarsın kalbini, kalbimden.

''Serilir dalgaya haddimiz, kıyılarca
Çekilir vefaya anılar her günümüz
Bir hayale tırmandık biz, defalarca
Vefalarca susar; yaralı, yüreğimiz.''

Sönen göğümüz değil, gün batmadı hiç
ağlayan gözün bebeğinde.
Yıldızlar dökülmedi, kıyamet oldu bak!
Düşmedik, ayakta duruyor bedenlerimiz.
Sen ayrı bir heybe, ben ceset halimle,
beş kuruş etmez bu dünyaya yenildik.
Neden satırlarımda kan var!
Neden vurulan hep şair oluyor!
Bunu hangi kitap yazarda, yolu bana uğruyor.
Biliyorum her hüsran kalbime şahit.