Vefakâr Öğretmenim

Mesleklerin içinden,
En kutsalını seçtin.
İnsan yaşasın diye,
Kendinden de vazgeçtin.

Renk renk çiçekler ektin,
Dağlara ve taşlara.
Nice yuvalar kurdun,
Garip kalan kuşlara.

Cehalet bitsin diye,
Issız yerlere gittin.
İçindeki niyetin,
Şu cehalet hep bitsin.

Bazen bir ana gibi,
Bazen bir baba gibi.
Her zaman göğüslersin,
Zorla çekilen ipi.

Her çiçekte sen varsın,
Her gülüşte sen varsın,
Her düşte de sen varsın,
Vefakâr öğretmenim.

Çalışırsın durmadan,
Öğretirsin yormadan.
Girersin gönüllere,
Kimsin diye sormadan.

Nice nice elleri,
İncitmeden tutarsın.
Yarınları planlar,
Ancak öyle yatarsın.

Karanlığı görünce,
Sen bir ışık yakarsın.
Cehaletle savaşta,
Şimşek gibi çakarsın.

Öyle bir sabrın var ki,
Merhametle bakarsın.
Dertler ile dertlenir,
Derde, derman katarsın.

Meyveler yetiştirir,
Herkese dağıtırsın.
Bu ne fedakarlıktır?
Vefakâr öğretmenim.

Binalar inşa ettin,
Dünyanın her yanına.
Senin gücün ölçülmez,
Vefakâr öğretmenim.