Vefa aşkın özüdür,
Vefa borcu der dururuz ya hani,
Herkes vefa bekler fakat vefalı olmayı beceremez
Vefa merhametten gelir,
Merhametsiz insanlar vefa nedir bilmezler.
Vefa yüreğin işidir,
Vefa borcu her insana layık görülmez.
Baş taci etmek baş tacı olmak gibidir.
Başlarız yakınmaya eskiler eskiden şöyle derdi böyle derdi.
Eski yeni diye bir şey yok aslında.
İnsan kendi vefasını kendi yaratır,
Her günün vefasını bilirse,
Vefalı olmayı sol yanında taşır,
Nikah yüzüğü gibidir,
İnsanın yüreği kadardır vefası.
Vefasız insanlara verilen değer vefaya ihanetin bedelidir.
Vefanın kıymetini bilen vefasının borcunu bilir.
İnsan her duraklamada bir başkasını suçlamaz.
30.09.2024
~Gülay Özdemir ~
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 30.9.2024 01:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yorumu okuyan değer katan yüreğiniz'e bıraktım:))
"Vefa, İstanbul'un bir semti değildir",
Her zaman!
O;
İnsan olmanın en başat hissidir,
Vicdanidir
İnsanidir...
Vefa;
Kadir, kıymet bilmektir,
Dünü unutup
Yarını sırtına sarıp gideceğini sanmamaktır!
Tebrikler Gülay Hanım.
TÜM YORUMLAR (1)