Vefa Yokuşu Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Doğumda can, düğünde ihvan, definde dostu cavidan
Bu üç günde kardeşin yanında olmaktı vefa

Gemideki, sallanan el görmek ister limandan
Okşanan ufuğa, mutluluğun resmini çizmekti vefa

Öpmeli o cenneti, "Öf bile deme" buyurmuş Yaradan
Anaya Oğuz, babaya Yavuz olmaktı vefa

İbret almalı Kabe yolundaki karıncadan
Murada ermek değil, tozlu menzilleri arşınlamaktı vefa

Yaraya merhem istenmez vefasız insandan
Talep edilen değil, sunulandı vefa

Meyvesi var mı diye başını kaldırmadan
Gölgelendiğin ağaca, bir koşam suydu vefa

Yiğide şan yaraşır, ata da meydan
Aksayan kısrağın başını kesmemekti vefa

Vatan toprağı bir daha kana bulanmadan
Şuhedayı anıp, basılan yeri bilmekti vefa

Unutma, avucunu açanlar var perdelerin ardından
Musallasından kışlar geçmişlere bir fatihaydı vefa

Meracel bahreyndeki vuslatı unutmadan
Mevlânâ'nın üzerine yemin ettiğiydi vefa

Rahmetin hülasası damlıyor Sure-i Duhadan
Yetime yol olup, namerde el açtırmamaktı vefa

Noksan mübtedilerin adetlerini karıştırmadan
Çağları aşan sese, onu yaşayan nefese sarılmaktı vefa

Zehirli lakırdıdır , "Asılmalı her koyun kendi bacağından"
Kanayan bir parmak olsa da tüm bedenin kıvranmasıydı vefa

Aşk ocağında yanan yüreğe gerekmez buhurdan
Seherde Cananın rayihasının ciğere dolmasıydı vefa