Vefa'ya Şiiri - Keziban Saat

Her gece bir çığ düşer gözlerime
Yüreğimden sessiz bir çığlık yükselir
Kimseler fark etmez
Yıldızlar eşlik etse de geceme
Bir ben kalırım bana
Birde silinmiş bir geçmiş
Ne gidenler kalır aklımda
Ne de umutla dönüşlerim

Yine kimsesiz sensiz, bensiz…
Bir yalnızlık çöker odamın seline
Bir türkü tutturur yıldızlar
Bir ateş yakar ay
Bir ben kalırım ortada,
Bir de birkaç anlamsız söz

Her yalnızlık gelişinde
Ezber bozan bir silinmişliğe inat
Yüreğimdeki çivili kalanlar
Sanki her gece yeniden sökülür yerinden
Bir sancı tüm ruhumda
İki damla gözyaşı, bir mum alevi
Bir ben kalırım bana
Bir de anlamsız bir iç çekiş

Ayrılıkların yıldönümü kutlanır her gece
Her gece ya giden olurum,
Ya da avucunda sevdasını hapseden kalan
Ne bir pişmanlık duyarım,ne de bir acı
Bana ait olmadığını bildiğim gözlerden
Bir damla gözyaşı süzülür odamın seline

Bir mendil uzatmasa da yalnızlığım
Başımı göğsüne dayarım
Ne sevda sözleri fısıldar
Ne acı türküler söyler
Bir bana bakar,bir muma
Bir bana yanar, bir muma

Bir vefa uzanır yüreğime
Kimin hediyesi anlayamam
Kimsesiz bir yeniden doğuşla
Bir gözyaşı seli yol bulur vefaya doğru
Yalnızlığım yanar…
Yalnızlığım gocunmaz yangından

Onda ne su vardır, ne de ateş
O ne yanmayı bilir,ne de yakmayı
O sadece beni bilir
Her gece anlamsız bakar gözlerime
Ne kederimi anlar ne de acımı

Bir manidar söz söylerim yüreğine
Hiç aldırmaz, hiç kırılmaz
Bir acımasız zehir akıtırım gözlerine
Ne ah eder, ne de ağlar
O bana sevdalı ben ona vefalı
Ne yangınımız kalır ortada
Ne de hazan makamımız
Bir nağme yükselir koyu karanlıkta
Bir sakin bekleyişe durulur
Ve yalnızlığın kollarında ben
Bir saltanatla taçlanırım…