Vefa senin harcın değildi Şiiri - Murat ...

Vefa senin harcın değildi zaten
Islak bir yoldu, ne zaman yürüsen,
Yıldızlar şahit, ay titrek ve solgun,
Benim dostum diyorken haindin inan...

Gülen yüzün bir gölgeydi belki,
Lakin gölge sahibine sadık kalırdı,
Gündüzün ışığı çekilse bile,
Sadece karanlıkta sırtını dönerdi.

El uzattım dost bildim de seni,
Oysa ki dikenmiş avucumdaki,
Şimdi her şiirin bir sitem bana,
Kelamında bile bir vefasızlık gizliydi.

Gözümdeki yaş değil, bir yara izi,
Unutmayacağım bu yaptığın yanlışı,
Sen yanımdayken bile ben yalnızdım,
Bıraktığın boşlukla, sensiz daha da temizim.

Bil ki bu yolda tek başıma yürüdüm,
Senin bıraktığını yorgunluk mu sandın,
En büyük ihanet neymiş senle öğrendim,
Kalbe saklanır ya da gömülür dost dediğin.

Ardından ne rüzgar, ne sessiz bir haykırış,
Adını anmam daha, dilimden düştün.
Sanki hiç yaşanmamış, yalan bir düşmüş,
Şan şöhret geçer elbet, ben senden öncede vardım...

Zaman döner, devran değişir bir gün,
O zaman anlarsın ne büyük hata ettin,
Belki bir kapı ararsın, tutacak el yok,
Şimdi anlıyorum: her vefasız bir hayaletin.

Benden geriye kalan, yorgun bir gökyüzü,
Sözlerimi sil, kalbimde izi kalmasın.
Ne seni ararım, ne de adını anarım bir daha,
Bu son sözümdür: Vefasızlığın kutlu olsun.