Vefa, İstanbul’da küçük bir semtmiş,
Fatih ile Karagümrük arasında…
“Bozası” ile meşhurmuş yıllarca
Bir de Lisesi...
Vefa, “elveda”nın bitirmek istenmeyen perdesi
Hayatımızdan geçenleri hatırlama vesilesi.
Bir fincan kahvenin acı telvesi.
Daha bilmem nesi ve nesi...
Üstün tutaktır vefa
Yarını, bugünü, geçmişi
Sımsıkı tutan.
Keskin bıçaktır vefa
Dostu, arkadaşı, kardeşi
Hayırsızdan kesip atan.
Vefasız olmak ister misin?
Hadi özgürlük senin.
Uçup kaybolmak ve de unutulmak...
Vefa prangası mı var ayağına takılı?
Adın sonsuza kadar yüreğimde kazılı.
Kayıt Tarihi : 20.5.2009 12:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)