Vefa Demir Şiirleri - Şair Vefa Demir

Hasretinle yanar gönüller,
Gülü görünce öter bülbüller.
Nur cemaline göremedik,
Doğru yola erişemedik.

Susamış bu gönüller duana,

kan durmazya damarda
çanakkale ağlamakta
bır serzenıs kı mevlaya
şehittir çanakklenın timsalı
bunu duyunca yer gok ınlemelı

Kurşuna kurşun kattılar,
Mazlumun ahını aldılar.
Doğruluğun mayasına namertlik kattılar,
Onu da bu millete medeniyet diye sattılar...

Bir yalnızlığın sessizliği bu gece
Nefretle pişer gönlümde ki hece
Bir meçhule giderim sessizce
Ya batar gemim yahut çıkar
Yaradan elbet bir yol açar...

Erkek dediğin sevdi mi bir kadını,
Onda yaşayıp onda ölecek!
Başka bir kadına tenezzül etmeyecek!
Kokusunu mıh gibi kazıyacak aklına...
Kırmayacak kalbini,
Her nefeste o gelecek aklına hayat gibi,

Ey benim canıma canan olan kadınım,
Ne yazık,
Seni imkansızlar da aradım.
Çıkmaz sokakların müdavimi,
Yalnızlığın bekcisi,
Oldum...

Ey yar kalptir kırdığın!

Hani şu hep saklı olduğun yer,

Sana ait sana hasret olan,

Kalem gibi yazar ha yazarım,
Aklımda fikrimde hep sen!
Sen benim tutkumdun,
Yok yok vazgeçilmezim!
Hayır hayır!
Sevgilim...

Gözüm hep saatte,
Saniye saniyeyi kovalarken.
Terk ediş vaktidir bu şehre,
Yüzünden yaşları silerken...

Zaman acımasız yürek kırgın,

Ne diyordu şair;
Aşk ne kadar acıysa
Hayatta o kadar tatlı
O yüzden. Aşkım dediğin değil hayatım dediğin senindir...