Vefa Cefa ve Hile Şiiri - Ömer Temel

Çok durgunum çocuğum,şu anda konuşamam,
Epeycede yorgunum,seninle yarışamam.
Vefa,cefa ve hile,deyip durma karşımda,
O mevzular çok dönek,onlara karışamam.

Biraz daha gör yaşa,ilerde konuşuruz,
Bunlar hayat süreci, yaşarken buluşuruz.
Söze hacet kalmadan,kıyıdan savuşuruz,
Savuştuğumuz yerde,hasretle dokuşuruz.

Yaşayıp göreceksin,hayat ne çetrefildir,
Çoğu hiçten meşekat,manasına gafildir.
Bir lahza tebessüme,Yalnız dostun kefildir,
Üç beş vefakar yoldaş,çorak çölde sebildir.

Zannetme hayat hoyrat,insan hor,doğa ablak,
Dünya dipsiz bir ambar,içinde herşey muğlak.
Sende şekillenecek,tuttuğun her muallak,
Paylaştır karşılıksız,bitsin tüm allak bullak,

Benim soylu tarifim; Okurum,okutamam,
Vefa bir nümayiştir,yürürken kırıtamam,
Cefa şırıngasını,kimseye akıtamam,
İnsanlık kalesini, hileyle kuşatamam.

08.05.2008