VEFA İLE CEFA ÜVEY KARDAŞTIR
Tenimin örtüsü aşkın mintanı
Dudun tezgâhında dokunan ipek
Meleklerin şahı olan sultanı
Sadrımdan dışarı çıkaramam pek
Bir tek Allâhını sevmiştir ilkin
Sonra seni sevdi vafasız silkin
Âşkın kümesine tadandı tilkin
İnsaf et ne olur üzerimden çek
Gönül sarayımı viran eyledin
Bivefâya karşı niran eyledin
Muhabbet bağını soran neyledin
Gayri yoksun ister keklik gibi sek
Haktan gayrisine eğmem başımı
Hakk akıtır hakk dindirir yaşımı
Her iki âlemde arkadaşımı
Veren Yaratının kürsüsü yüksek
Cefayı yüklenip sevdiklerine
İkrâm eder vefasızlar ne diye?
Zulüm edip hançerler biteviye
İhanet ağacın kökünden söksek
Ferhat Şirin dedi taşlara bile
Kerem Aslı için karıştı küle
Züleyha vuslatı Yusuf’u ile
Dedi ki hasretin boynunu büksek
Vefa ile cefa üvey kardaşlar
Cefâya tahammül yükseltir başlar
Böylece; İlâhi imtihan işler
Tevekkülle sabr divanına çöksek
İSLÂMİ’den gayri Müslim sinecek
Altın çağın müceddidi inecek
Vefa çiçekleri sümbüllenecek
Cefa deryasına kezzabı döksek
28 Mart 2019 Perşenbe
21 Receb 1440 Hamis
15 Mart 1435
Kasım 141
Kayıt Tarihi : 28.3.2019 10:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!