O sabah telefonun sesi ile uyanmıştı, bir gece önce düşünmüştü arayan kişiyi, özlemişti. Bir süre özlem dolu konuşmalardan sonra vedalaşıp buluşmak üzere sözleşmişlerdi. Kendisine bir kahve alıp oturduğunda tanıştıkları birkaç sene öncesi gözlerinden film şeridi gibi geçmeye başlamıştı.
Yılın en soğuk günü idi, hayatı boyunca unutamayacağı günlerin başlangıcı ve yaşanacak acı günlerin habercisi gibi senenin ilk karı düşüyordu şehrine. Bir nakliye kamyonunun önünden son kez bakıyordu az önce boşalttığı evine, gözyaşlarını içine akıtarak yanında oturan kızına belli etmemek içindi çabası. Koskoca dünyada tek başına kalmış gibiydi, kimsesiz ve çaresiz.
Yaşadığı rahat günlerin sonu, iflas eden dükkânlarının açtığı yaraların başlangıcı, mücadele içinde geçen yıllarının ortasındaydı o dönemler.
Dönüp kızına bakarak yutkundu, bir an derin bir nefes alarak ‘ anneannen bizi bekliyordur şimdi evde sıcaktır’ diyebilmişti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta