Vefa Borcu Şiiri - Özcan Ataman

Tüm hızımla, hışmımla girince eve,
Selamımı verdim.
Her gece olduğu gibi sensiz, sessizdi.
Alan olmadı!
***** ***** *****
Atıverince, kendimi yatağa.
Aldım elime kalemi, sarıldım kağıdıma.
Kahramanım gelmişti, o sırada.
Yakalandım dedi, yakalandı da!
Nazım Hikmet, okuyordu o sırada.
Okuyayım dedi, dönerim ben sana.
Konuştuk oradan buradan, ayrılacağız az sonra.
Hadi yat, uyu; ben devam edeyim yazmama.
Sabah olunca okurum, vefa borcum bu sana!