Vefa beklme o hayırsız dan

Vefa bekleme o hayırsız yardan,
Yerle bir etti deli gönlümü,
Bir bakışıyla yakarken içimi,
Bir söz yetti, söndürdü ömrümü.

Bir umutla düştüm yollar ardına,
Sandım ki sevda, sığmaz yalanına,
Meğer ben kendimi yakmışım sana,
Sen harbiden yıkmışsın gönlümü.

Dilim sustu, kalbim konuşamadı,
Her gece hayalin içimi sardı,
Ne dert bildin ne hâlimi anladın,
Bir gülüşünle kandırdın ömrümü.

Sana verdiğim her bir cümledeyim,
Unutamadım, hâlâ sendedeyim,
Seninle geçen o mazideyim,
Geçmişi kurcaladıkça ölümümdü.

Şimdi yokluğunla yanar bu yürek,
Ne vuslat kaldı ne de tek bir gerek,
Bensizliğe alışan o kirli yemin,
Sende kaldı; ben çektim cehennemi.

Vefa bekleme, sen unutan oldun,
Bir ömre bedel yarım kalan oldun,
Ben hâlâ sendeyim, sen yoklukta don,
Yıkıntılarda kaldı o deli gönlüm.

Beni ben eden her şey sende kırık,
Ne hayal kaldı, ne bir eski anlık,
Bir sen sandığım o sahte sıcaklık,
Donmuş bir mezar gibi şimdi gülüm.

Kime anlatsam anlamıyor beni,
Çünkü sen gittin, sustu her hece,
Bir senli dizeydim, oldum şimdi eksik,
Yarım kaldım sensiz, eksildim gece.

Artık susarım, adı yok bu sitemin,
Unutulmaksa kader, razıyım derim,
Ama bir gün olur da düşersem yere,
Bilsinler, sebebi sensin, sevgilim.

Seninle başlanan bir dua gibi,
Sonu bedduayla bitti bu sevgi,
Sakla kalbini, gerekmez artık,
Ben öyle sevdim ki; yok ettin beni

Serhat damar