Vefa Şiiri - Osman Karahasanoğlu

Vefalı insanın.
Tebessümü,
İçimizi açar.
Ruhumuza huzur verir.
Dostluğunu, hiç azaltmaz.
Tam dost,
İşte ben buna derim.
Vefa sözde durmak.
Menfaat üzerine,
Dönen dostluklar,
Kalıcı olmaz.
Çekersin cefa.
Vefasız insandan,
Dostları hep kaçar.
Dost, yaren,
Sevgililer,
Oldu mu,?
Her şey güzel. olur.
Muhabbetin olmadığı yer,
Akrep yuvası olur.
Vefanın olduğu yeri,
Hep özleriz.
Böyle dostların,
Yollarını gözleriz.
Bir çıkıp gelse diye,
Rüyalarımıza girer.
Özlenir daima,
Vefalı dostlar.

13.02.2007