VEFA
Vefadır insanları, bir birine bağlayan,
Kalıcı dostlukları, yaşam boyu sağlayan,
İyi günde dost eden, kötü günde de düşman,
Ne yazık ki o vefa, gör vefasızlık oldu.
İstanbul da bir semtte, isim olarak kaldı...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yok artık vefa falan!
Varsa, yoksa "ÇIKAR, PARA, MAKAM, MEVKİ!"
Düşünüyorum da bazen,
Ne kadar "doyumsuz, gözü aç" kişi varmış,
Bedavadan yaşamak için nasıl da beklemişler sıralarını, zamanını!
Yaşananlar "dizi film" değil
Yazılmış bir senaryo, "yüz yıl önce" yarım kalan,
Yine yarım kalacak!
Dilerim daha fazla hasar vermeden... bitsin bu oyun,
Tebrikler Fahri Bey...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta