Vefa Şiiri - Erdoğan Alpa

Önce, daha az görüşmemizle başlayacak her şey,
Hafif bir gülümseme ile yetineceksin karşılaştığımızda,
Bir hatır sormağı esirgeyeceksin;
Ve, “zaten çok sevmemiştim” diyeceksin.
Sağda solda,
Beni, eski bir arkadaşın olarak tanıtacaksın kocana,
Sonunda herkesten biri olacağım.
Kimse bilmeyecek yeminlerini.
Resim yok, hikâye yok, tanık yok,
İsmimi kazıdığın ağaç gövdelerinden,
Ve çoktan kaybolmuş diş izlerimden başka.
.....................................
Sonra her şey, ilk başa dönecek
Sana her bakan gözde, göz bebeklerimi arayacaksın.
Kulağın hep kapılarda olacak,
Fallardan medet umacaksın.
Şarkılar tutacaksın benim için,
Ve kocan çoktan yok olmuş,
Ağaç gövdelerinde ismim, belli belirsiz
Pişmanlık denizinde kahrolacaksın.
Günahlarının kefaretini,
Ve aşkımın diyetini, ödeyeceksin.
Ama yine yalnız ben bileceğim,
Eflatun’u çok sevdiğini,
Hangi şarkıya eşlik ettiğini,
Ellerinin çok üşüdüğünü,
Ve gözlerinin ne zaman harelendiğini,
Bir ben bileceğim.
Bir ben kalacağım, hala seni seven
Ama sen bunu,
Hiç bilmeyeceksin.