Vefa Şiiri - Hayrullah Gülsün

Sen! Çarşı pazarda bulunamayan,
Arayıp da zor bulunan;
Seslerden örülü, varlığı örtülü duygu.
Hayatta ender bulunan merhametin suyu.

Boş keselerde pul olmuş değerin.
Pahalı kürklerdir semerin.
İhanetlerden paçavraya dönmüş yüzün.
Güzel bir masal dillerden dökülen sözün.

Aradım seni heybemde bir umut damlasıyla
Kazdım toprağını zayıf tırnaklarımla.
Belki pençelerime takılırsın ümidiyle,
Yakalamaya çalıştım seni çelimsiz ellerimle.

Sesini duyar gibi oldum kimi gecelerde.
Mutluluktan havalara uçtum yaşıyorsun diye.
Bana ses vermeni bekledim en sessiz anlarımda.
Pansuman olmanı diledim kanayan yarama.

Bazen yürüdüm kolların ve kanatlarının altında.
Güvendim yüzüme gülücük saçanlara.
Sen terk edince diyarımı bir an;
Zalim güneşler yaktı tecrübesiz tenimi,
Kül eyledi güvendiğim dalları tutan ellerimi.

Ey vefa benim de gökyüzümde uç!
Göreyim seni,yüzünü aç.