Vefa Şiiri - Nebiye Toprak

Sana ne diyeyim
Dostum ne diyeyim
Kar beyazı akşamlarda
Yoksul kalan halkımın
Titremelerine mi yanayım çaresizliğin
Yoksa…
Bin bir yalana bulanmış maskelerin
Yüzsüzce sırıtan zalimin
Sözlerine mi yanayım
Gönlü okşayan sözcüklerin
Kaypaklığına mı aldanayım
Söyle bana…
Aynalara bakarken yüzünde
Boş verişlerin manasına mı?
Dalayım
Her geçen günün umarsız
Anlamsız saatlerini mi sayayım
Toprak öksüz kalmışken
Sahipsizliğin hüznünde
Koca devin ne kadar küçüldüğüne
Tanık olmuşken
Yüreğimin ta içinde
Sızlayan yaranın
Damlayan kanındaki
İhanetine mi çare olayım
Çoktan tutuldu yollar
Uykunun farkında mıyız? Ki
Elden gelen kalmadı mı?
Söyle…
Hey gidi hey
Umarsız, vefasız ve hoyratça
Geçen günlerde
Hani çare?
Kar beyazına aldandık
Güneşi düşünemeden
Güneşi hayallerimizden
Neden çıkardık?
Nedendi bu kadar vefasızlık
Pişmanlıklara dalmaktaki
Kış uykusu nedendir?
Söyle bana
Vefa borcunu
Ne çabuk unuttuk
Atamın kanlarıyla sulanmış
Bu toprağa…..

21/03/2010-ist