Vedia Şiiri - Kamil Çolak

O kuyular öylemiydi çocukluk ağı
Sesiyle bezendiğimiz çıkrık sesleri
İçimden bir tele tutunmuş bende
Her yanımızı saran incecik nakış

Kıyama durmuş içimde
Sarışın bakışlı buğdaylar
Nereye yürüsem gemliyor gölgemi
O ırmak çağrısı çocukluk özlemi

Yol biter kare kare yürürüm
Alnımda kıvrımları ezer yürürüm
Şu vedia beşikle unuttuğum ulvi hece
Ruhumu besleyen ninni anne sesinden içtiğim

Ararken leziz bir şarap
Çocukluk aynasından çıktı karşıma
Döndüm yüzümü sûzinak bir şarkıya
Çocukluk şarkılarda sözsüz melodi

O kelebek hala anılarımla uçarak
Taşır çiçeklere gizli yanıma
Uzak bir rüyayı soluyan aynalar
Meğer (ı) sırmış çocukluk yanımı

Zaman mı beni giymiş ben mi zamanı
Söyle çocukluk söyle açılan yanımı