var olduğumu anlattığım duygularımı hiçe sayan..yar dediğim insan.....meğer yalanlardan örmüşsün duvarlarını....saflığıma yenildiğim..her şeyi tertemiz sandığım...sevgiyi saygıyla kıyasladığım...ve kendimi kandırdığım.....oysa sen planlarını çoktan kurmuşun....oysa düşünmemiştin bile var mıyım..insan mıyım....şimdilerde tabuta gömdüm kalbimi...toprak ağlıyor üzerini kapatırken...hangi gaddar...hangi vicdansız kalp seni bu hale getirdi der gibi....yokluğunun bilmem kaçıncı yılı saymadım....dün gibi kalsın istedim her şey...mezarımı ellerinle kazmışsın saftım anlamadım...sevdim hayatta ilk ve son kez....ne mağlup olmaktı bu aşkta amacım nede galip....oysa anlamalıydım yaşadıklarımı yaşattıklarını kabullenirken sessizce...kanarken an be an göz yaşlarım nisan yağmurlarına karışırken özleminle..ve en acısı beklerken bir umutla.....bu kadarmı kolaydı bir insan yüreğine hançer saplamak..bu kadar mı bassitti bir kalbi paramparça yapmak...övün eserinle..ecel bile sen kadar vicdansız değil...belki son notlarım..belki almayacak elim kalemi tutamayacak bir daha....olmayacak dağgatim kelimeler susacak ben susmak istemesem de bedenim susacak...işte o anların yaklaştığı bu günlerde...sen bayram et eğlen gül eserine....övün kendinle..ve deki hak kettin..ve deki sevdiğim varken sen bende insan bile değildin....davullar çaldır mezarımda....kutla uğruna harcadıkların la...ben kanıyorum şimdi...sessizce çekiliyor bedenim toprağa....biliyor musun narkoz bile seni unuturamazken bu kalbe....dilerim bir gün andığında adımı...sızlasın vicdanın yarattığım eserim bumu diye.........
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
