Çocuklar...
Kalpleri en az bulutlar kadar hafifler...
İlahi güçten güzellikler vardır ya onlarda!
Onların yüreklerine çakar,en büyük yıldırımlar,
Şimşeklerini kimseden gizleyemezler.
Yürekleri yel değirmenleridir;
Sesler çınlıyor kulaklarımda...
Bir ritm tutturmuş gidiyor!
Dün seksek oynamayı da,
Bıraktık! ...
Gözünden düşen yağmuru yerden kaldırmadıkça,
Yıldızlarında kardeşliğini anlamadıkça,
Yüzüne çiçek açan dikene dost oldukça,
Güvenin gişe bileti olmadığı düzen aradıkça,
Kaderin oyun,oyunun keder olduğunu bilmedikçe,
Yüreğindeki yangınlarda kavrulmadıkça,
Hayat herşeye rağmen devam ediyorsa;
Yağan yağmura dur diyemiyorsak eğer...
Akan nehre karışıyorsa alın terimiz;
Kanayan sevda ateşimdin;
Uzağında oldukça ısıtır.
Yaklaştıkça yakardın.
Seni unutmaya çalıştığım her gece,
Bana seslenirdi bir melek…
Sen ayrılık ve hüzün,
Bense sevgi ve aşktım...
Bana al demişler sana ak.
Senin için atan bu kalp,
Hergün sana biraz daha uzak.
Sana yaklaştığım hergün,
Bir gül kadar masum,
Annem gibi sıcak…
Koklardım tenini,
Akarken göz yaşlarım…
Yakamozlar ağlardı.
Bir zamanlar
Saflığın ve doğruluğun diyarında,
Gülüşü dünyalara bedel,
Gözleri sürmeli kara kaşlı bir prenses yaşarmış,
Serveti binlerce akçe civarında;
Güldüm...
Yine güldüm bu sabah.
Güneşe güldüm,ağaca güldüm...
Acıya dil çıkardım!
Yorulduğumda ise;
Bir göz yaşı armağan ettim:
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!