Vedat Şahin Şiirleri - Şair Vedat Şahin

Ben; *Aşkın Kitabı'nda*, sıra dışı öyküyüm;
Mardin-Münih Hattı'nda, söylenen son türküyüm...


15.10.1999 Istanbul

Yıllar yılı deli dolu
kendi halin kuldu beni
Hiç hesapsız bir zamanda
sevda geldi buldu beni

Gönle gire sevda beni

Gelişin alemlerin, şuasıydı Sevgili
Sana hasret kâlplerin, duasıydı Sevgili

Kaç bin yıllık ateşi, doğduğun gün söndürdün
Kisra’nın sarayını, harabeye döndürdün

…………Sabit İnce´ye,

Sevgi, dünya felsefesi
Sözcük onun malzemesi
Bir Erciyes efsanesi
Yazar durur Sabit İnce

Bir bilsen ah sevgili, anlatmak ne zor
Bir haller oldu bana, sen gittikten sonra
Ateş düştü içime, yangınlardayım
Ne olursun gel artık, son anlardayım

Sanki durdu saatler, geçmiyor günler

Yıllandı savaşlarım, yüreğim yorgun düştü
Çığlık atmak aleme, bozgunlar bana düştü

Ufuklarım tarandı, her yeni şafaklarda
Ve bir kahpe kurşunu, geldi de cana düştü

İki ara bir dere, yine düştüm gümmana (*)
Ara beni aralar, bir 'Sana' bir Amman’a
Dere sürükler beni, bir bilinmez ummana

Kaçıp kurtulsam mıdır, selam durup toprağa
Yoksa tutuşsam mıdır, kibrit çakıp yaprağa

Buram buram sevdalar
kapladı güllerimi
Ve açtı kalbim aşka
kapalı tüllerini

Ardı sıra bir deprem

Sanma ki sevgili, kandım aşkına
Deniz gözlerimin, yasındasın sen
Bir yangın ki yandım, döndüm şaşkına
Her sevda sözümün, başındasın sen

Gülüşün kundaklar, kor söndürürüm

Bu son şiirim sana, bundan sonra yok artık!
Çal başına aşkını, gözlerine sok artık!
Şeytan görsün yüzünü, benim karnım tok artık!

Sevda denizlerinde, beni Mecnun gezdiren!
Aşkın kitabındaki, karizmamı çizdiren...