Tasarruf ve tutumluluk,
Öyle iki sözcük ki,
Evim, çevrem ve yurduma,
Öyle iyi hizmet ki.
Gereksiz yanmasın ışık.
Sordum bir gün babama,
Çiftçi amca kim? diye.
Atamın sesini duydum!
'Yurdun efendisidir' diye.
Bu aile yaşamı,
Dün gibi sanki o gün
Sınıfa ilk gelişiniz.
Evet, yüzümüz biraz üzgün,
Düşünceliyiz hepimiz.
Bak, kaç yıl geçti öğretmenim,
Karşı koymak olarak,
Biliyorum anlamını.
Nasıl taşıyacaktı ancak,
Tüm halk aynı amacını.
Şimdi öğrenmiştim işte,
Sizlere, bir meslek anlatacağım,
Bir sanat adeta, bilecek misiniz?
Sizlere bir görev anlatacağım,
Hep saygılar sunacaksınız.
Elinde adeta bir ışık,
Gezdim babam ile birlikte,
Eski başkent Edirne'de.
Öyle bir cami gördüm ki bir an,
Göğe dokunacakmış gibi her an.
Yürüdük onun yanı başına,
Kaç yıl geçmiş olsa da,
Heyecanım aklımda.
Bırakarak annemi,
Koştum o gün okuluma.
Öyle bir varlıksın ki,
Öyle bir ödev verdin ki öğretmenim,
Bilmem yeter mi sözcüklerim.
'Anne' olsun şiirin adı dedin,
Bilmem, yeter mi sözcüklerim.
Dünyamsın dedim önce ona,
Konuşmaya başladığım,
O yılları hatırladım.
Hep öğrenmek isteğiyle,
Seni gösterdi parmağım.
Tanışmıştım aydedemle,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!