Görenleri kahkahalara boğan
bir karikatürmüş bana çizdiğin aşk hikayesi
tek incinenin insafsızca ben olduğum
Öyle izler kaldı ki derinlerde
Ve öyle bir boşluk var ki bıraktığın yerde
Aşk Matematiğin iflasıdır. Çünkü aşkta iki tane birin toplamı yine bir olmalıdır.
Aşk dağının zirvesi, Tanrının mabedidir.
Aşk çözememekten zevk aldığın tek bilmecedir...
En vefalı yarimdi yalnızlık, hiç vazgeçmeyen
Mevlanayı bile kıskandırırdı gönlü
Affı olmayan sözlerle ayrılmıştık halbuki
Her dönüşümde
Akla zarar bir olgunlukla hazır beklerdi
Soframıza meze olmuş yalanlar
Masalarda meysiz bir sarhoşluk hali
Ağız sularından oluşmuş denizlerde
Zayıf benlikli
Ahlak katili köpekbalıkları
Kör kuyularına çekme telaşında
Dökemediğim son bir gözyaşı damlası içimde
Sanki senden kalan son parçam gibi
Set çekip tüm yollarına
Olur da kaybederim diye
Ağlayamadım
Yıllar eskitebilir yalnızlığımı
hatta unutturabilir
Görmezden gelebilirim sevda yanıklarımı da
Anızlarımı bir bir yakabilirim
Anaforlara alışmışım ne de olsa
Sen değilsin ki yanımda olan
Ben değilim ki artık, bende kalan
Aşk denilen o bildik yalan
Ele geçirmişti hücrelerimizi
Bizse iki körebeydik
her seferinde birbirini bulan
Yalnızlıktır adın bende
Umutsuz bir kayboluş perdesinde
Sen doğum, ben ölüm
O kadar yakınız birbirimize
O kadar uzak...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!