Vedat Dündar Şiirleri - Şair Vedat Dündar

Çamlıca Osman’ın yerinde şubatta
Bir kandile dört el uzandı,altın saatli
Dört kanlı el,sahte bankonot gibi
Cılız gırtlağından sıkıverdiler ışığın

O zaman sesler poyrazla birlikte gittiler

Soğuk bir kış günü unuttum seni Gözlerinde hangi renk yanardı,şahane Hangi çılgın kokun çarpardı duvarlara Sesinin tınısını tasarlıyamıyorum şimdi Sanki zamansız bir muamma içinde gömülüp gittin Sanki mecalsiz bir hıçkırık gibi, Birden şekilsiz kaldın gözlerimde… Artık kimsesiz bir rüya gibi mahzundum Kurtaran yoktu çaresizlikten beni merhametle Cefakar bir lezzet içinde karanlıklara koştum Hiç kimseyi tanıyamadım can pazarında Sesim yoktu,delinmişti duvarlar, Şimdi simsiyahtı tüm cevaplar.. Seni soğuk bir kış günü unuttum ben! Göremesemde bakıyordum sana bomboş Hala/da olsa yaşıyordum, Alzaimer/la Ben yaşıyordum gene, nefesten ibaret kalsamda Sen o gün öldün birtanem,benim kucağımda

O gece habersizce yattı Şahane heyecanı…. Ve sabrı tükenmiş cesaretiyle bekledi Kararsızca avuçladı bekaretini, Gözlerini bağladı, Kulaklarını tıkadı, Sanki özgürleşti ruhu Narkoz alır gibi soludu havayı Duyguları kayboldu Bekledi, Bekledi, Bir anda ateşin parmakları rastgele uzandı, Yıldızlar patlıyarak yol açtılar O’na Karanlığın köşeleri dağıldı Gökte ne varsa sağanak gibi koptu Boşluk,boşluk olmaktan çıktı Şimdi heryer,hiçbirşeydi Gelen sadece oydu,ışık halinde Ama ortada bilinen bir ışık dahi yoktu VE TANRI YAVAŞÇA MERYEM’E DOKUNDU! ...

Sıcağı,sıcağına koşarsınız
O anı bilirsiniz,orada
Uzanmışımdır ya da
Kıvrılmışımdır boyunca.....

Bir bankanın bekleme sırasında olabilirim

Onu bulduklarında nüfusu yoktu
Belki bir ismi dahi olmamıştı
Onaltı,onyedi yaşlarında kara bir oğlandı
Ne yağızdı,ne yiğitti,sırf sakalsızdı
Ve bir daha hiç sakalları da çıkmayacaktı
Onu ilk gören çoçuklar haber vermişler çevreye

Bir gece ampulun ferini söndürüp
Öpmeden uzanırsa kadın yatağa
Dizleri göbeğinde iki büklüm ,
Hani başı omuzlarında yumuşayıp ,

En büyük kırılganlığım

SEPET
Dünya sepet ,
Ben sepet

Her güzelin ardından,

Yarından sonra ki,dündü
Ya da dünden sonra ki yarın
Sana çıktığım gün
Suçlu bir keyfim vardı
Şimşeklerden gök gürültüsü yapmıştım
Korkum kağıttan kayıktı