Vedasız Git Şiiri - Veyis Veyis

Gideceksen bir gün meçhule,
İhanetini içine göm ve ardına bakma.

Düşme yükseklerden ve arşlara yine çık,
Elini tutma ve hüzünlerde boğma,ağlatmadan git,

Anla,ölümü hatırlatanın yalnızlık olduğunu,
Sessizliği bozmadan,yüreğinde ki yangınlarla git.

Esen rüzgarlara savurmalı ateşlerin külünü,
Niye bu vedalar,vedasız gitmeli vefasızlar.

Esen rüzgarlar gibi okşa hayalleri ve gitmeli,
Lambalar yanmadan ve güneş batmadan git.

Kaptır kendini çamurlu sellere,
Eskiyen sevgileri denize at ve git.

Dalında vakitsiz solan güllere istersen tükür de git,
Ayaklarınla değil yüreğinle vedasız git.

Sessiz,habersiz ve ağlamadan gülümseyerek git,
Issızlığı yinede aydınlatarak ısıt hafiften,
Zorlaştırmadan,çıkmazlara girmeden git.

Sessizliğe vedasız git,yaşların içinde gülerekten,
Silme ellerinle, bırak aktığı kadar aksın.

Dalma hayallere,gözlerinden sil de öyle git,
Ellerin değmesin ellerine ve gözlerin bakmasın gözlerine,
Sessiz ve vedasız git bilinmeyenlere giderken.
Eceline meydan oku,anılarını okuttur ve yokluğunu anlasın,

İnanma artık gördüğün kör rüyalarına,
Zor olmaz ayrılık arkana bakmadan gidersen.

Git artık,
İstediğin karanlık dünyalara,
Bilinmeyen ve bilmediğin ıssızlıklara,
İçini boşalt,aşkı unut ve yüreğini dağla da git.

Artık unutmadan vedasız git.