Vedasız Gidişin Şiiri - Ruhi Hatunoğlu

Bilinmeze gittin etmeden veda
Saygını yitirdin artık usumda
Hiç beklentim yoktu senden dünyada
Bir veda etmeden çekipte gittin
***
Dönersin elbette yine yerine
Gömdüm seni bilki artık derine
Kulağım kapalı bütün sözlerne
Kanmı dökmüştüm vedasız gittin
***
Merhaba demekten acizlenirdin
Kendini yüksekten görür gibiydin
Sende benim gibi belki biriydin
Boyun mu uzadı vedasız gittin
***
Dilime düşünce olmaz kurtuluş
Var mı öyle birden hepten yok oluş
Laf-ü güzar ile bildiğin konuş
Yollarda sürünüp öylece gittin
***
Kırıldı dallarım kurudum kaldım
Meyvesiz ağaçta odunla yandım
Ne şose patika ne de kumsaldım
Kumları ezdin de sulara gittin
***
Ruhiyi yalnızlık sarıp sarmalar
Umarı belki de kapı aralar
Hançer yüreğinde canı yaralar
İsmini kazıyıp dağlara gittin.
13.07.2008/OLTU