Vedasız Şiiri - Aslıhan Soydaş

Zamansız gidişler acıtırdı en çok yüreğimi;
sebepsiz isyanlarımın ağırlığında..
Kimbilir kaç kez susturmaya çalışmışlığım vardır yüreğimi,
gamsız ay ışığı altında..
Kaçmak, bir an önce kurtulmak isterim hapsolduğum dünyadan,
ama nafile, her şey beni daha da derinlere iter;
daha da boğulurum dünyanın dağılmışlığında..
Kimler yakmadı ki canımı..
İşte, en son küçücük bir kız çocuğu;
Melek oldu birden bire, uçuverdi avuçlarımdan..
Gidişler acıtmadı benim yüreğimi, herkes giderdi. Hayattı..
Lakin zamansız gidişler dağladı ellerimin arasındaki hayalleri..
Ve yalnız melekler ağladı.