Vedanın Külleri Şiiri - Arda Polat

Ruhum çığlık atmayan fırtınaların ortasında savrulur;
Her adım, soğuk acıların yıkık duvarlarından geçiştir.
Sonsuz bir boşlukta kaybolmuş eski hayaller,
Sessizce eriyip giden umutlarımın son izdüşümüdür.

Kalbimin en karanlık köşelerinde kırık anılar,
Sarsılmaz sancılarla örülü, kapanmayan yaralar;
Her nefes, yılların yorgunluğuyla çürüyen bir an,
Ve ben, içimde sürüp giden acının ince izinde kaybolurum.

Gözlerimde donuk, silinmeye yüz tutmuş sevdalar,
Her damla gözyaşı, varlığımın en hüzünlü elegisi.
Umutsuzluk, şeffaf bir duman gibi ruhumu sarar,
Kendi sessiz çığlıklarım arasında kaybolmaya mahkumum.

Karanlıkta süzülen solgun gölgem,
Yitik bir geçmişin ve acının ağırlığında,
Çaresizliğe teslim olmuş benliğimin izlerini taşır
Renkleri silmiş bu dünyada, yokluğa dair ölümsüz bir çığlık olarak sürünürüm