Vedanın Ardında Kalan Şiiri - Muhammed Okay

Çoğu gidip azı kalan
sabırsız bekleyişler gibi
Çoğu gidip azı kalan ömür gibi
Olmuyor elvedasız gidenin,
Vazgeçmişliğe bilet kestirenin gidişi.
Kendisi gidiyor yokluğu kalıyor,
Azı gidiyor çoğu kalıyor her gün kederinin.
Kalıyor ve arttıkça özlemin çıldırtan sızısı;
Küflü koruk tadı günler karışıyor ömrüne ,
Ehlileştirilememiş tenhalıklar akıp duruyor gecelerine
Keskin uçları daha da bilenmiş yalnızlıklar düşüyor
güneşi eksik bırakılmış gündüzlerine.
Yapışıyor kornealarına
Kanatılmış siyahlıklar.
Dokunuyor gözlerine derin bir uçurumun
davetkâr düşüşleri.

Arttıkça özlemin keskin uçlu sancısı;
Her gün depremler oluyor beyninde
Şehirler yıkılıyor ardı ardına zihninde
Bir çocuk düşüyor korkuluksuz pencerelerinden
Bir kuş vuruluyor,
Bir orman alev alıp kül oluyor içinde
Ve sen kendi içinde
Geceden geceye külü tutuşan
Tini,bedeninden daha çok yanmış
bir kayıp oluyorsun kendinde....