Vedan Bile Sevda Şiiri - Döndü Dülger

VEDÂN BİLEN SEVDA
Git gide azalıyorsun içimde,
Dilimin ucunda seni bekleyen cümleler öksüz.
Düşlerim de sıyrıldı izlerinden.
Ayak sesini de dinlemez oldu kulaklarım.
Gölgeni dâhi mumla aradığım günlerde siliniyor bir bir.
Sevmeye kıyamadığım,
Gözümden sakındığım,
Ellerinin sıcaklığına dokunamadığım,
Aklıma her geldiğinde,
Kan ter içinde kaldığım,
Saklı cennetim saydığım,
Huzur seslim, yanağı benlim,
Vazgeçmeye meylettim iyiden iyiye.
Unutmanın arifesinde,
Kendimin ecel saatinde,
Canı çarmıha germe salisesindeyim.
Bu kadar bağlanacağım aklıma gelmezken,
Senli bir dünyada yaşar olmuşum.
Nefes alışım, hayata bakışım,
Ayakta duruşum, susuşum,
Buram buram sen kokuyor.
Seni sessizce benliğime kazımışım.
Giderken bile veda dökülmüyor dilimden.
Sevdamı ince ince dokuyorum.
Nasıl da sana mecburum.
Yüreğine ebedî meftunum.
Ayrılık zikretmeye yanaşmıyor üslubum.
Ama,ama kararlıyım başaracağım.
Bir tek sesini değil, ruhumu kabzeden hayalini de,
Beynimi işgal eden fikrini de,
Kalbimin yenildiği sevgini de,
Eksilteceğim, bitireceğim,uğurlayacağım.
Bu söylediklerim inanılır gelmese de,
Ölmeden ölümü karşılayacağım.
Nasıl olsa sen yoksan.
Bende kendimi yaşıyor saymayacağım....
Döndü Dülger