Vedamızın Başladığı An Şiiri - Halis Babat

Korkakların can pazarında buldum seni,
Yalnızlığımın en ücra sokağındaydın.
Parıltılar içinde,karanlıklarınımın ortasında,
uçmaya hazır bir kırlangıcın gagasındaydın.

Her adımımla biraz daha ürkerek kanat çırpıyordun.
Uçmaya yeltenip, uçamıyordun.
Çünkü ölüm uçlu mermilerden kaçıyordun.
Ve sevgi ile aşkın bıçak uçlu ayrılığında bana sığındın.

Tanrılardan çalınmış cennet kokularıyla,
kokladım seni.
Kelebeklerin gözyaşlarıyla yıkadım tenini.
Meleklerden aldığım öpücüklerle kuruttum,
üstündeki şeytan zehrini.
Ama seni kendime aşık ettiremedim.
Çünkü aşkı ben kendimden öğrenmiştim.
Yani onunda benim gibi,çoktan kapatılmıştı devri.

Ve bıçak uçlu ayrılık çoktan yarmıştı,
ak tenimi.Akıtmıştı al kanımı.
Beyaz papatyalarla süslü olan kırlarımı,
kan güllerinin seline vermişti.
Dudaklarının kıyısından uzaklaşmanın zamanı geçmişti.
Kara bahtımı ve sevdamı alıp,gitmem gerekirdi.
Vedaya gerek yoktu.
Çünkü vedamız aşkımızın başladığı andı.