Vedamız Yaklaştı, Artık Dünyaya

©
“ VEDAMIZ YAKLAŞTI, ARTIK DÜNYAYA “

Deniz kenarında, asma altında
Geçmişi şöyle bir, gözden geçirdim
Artılar, eksiler, kul hayatında
Yaralı gönlüme, şerbet içirdim

Yel misali geçti, onca seneler
Neler edindim de neler kaçırdım
Bir varmış bir yokmuş, eski dostlarım
Yüreğim cız etti, bir iç geçirdim

Ah dedim geçmişte, neler okurdum
Anlamsız boş nice, hayal dokurdum
Eski anılarla, engine vurdum
Göçmüşlere bir,bir, rahmet uçurdum

Gözlerim ufukta, daldım deryaya
Dedim ki usulca, yaşlandık baya
Ömür kuş misali, sanırdım yaya
Vedamız yaklaştı, artık dünyaya

Kâh-i zor ulaştık, bir kat hırkaya
Bir lokma ekmekle, bir yudum çay’a
Çileden çıktım da, canımdan bıktım
Yük oldum taşınmaz, can benden caya

Gün gördük varidat, sığmaz kasaya
Gün oldu zorlandık, serveti saya
Öyle an geldi ki, gözümüz doya
Aklımız yetmedi, yer yok ki koya

Bilemez çekmeyen, menhus yokluğu
İnsanı azdıran, servet çokluğu
Ne yokluk ne servet, ideal olan
Hiç muhtaç olmadan, karın tokluğu

Dünya malı derler, bir boş şayia
Para pul servetmiş, mal mülk eşyaya
Esir olma sakın, Rabbine yakın
Ne nefsin, ne gurur, ne eşkiyaya

Dikkatimi verdim, her bir kıssaya
Nasiple katıldım, bende hisseye
Hani denir, yaş değil, akıl başta ya
Aklına maliklik, bakmaz cüsseye

Atalardan gördüm, ilke edindim
Doğruluk, dürüstlük, edep ve haya
Bu yaşıma geldim, benden arkaya
Yol gösteren oldum, oldum bir taya

Refah TORLAK / RETOR 15 Haziran 2009

Menhus = Uğursuz, tehlikeli, netameli, kademsiz
Şom, meret, meşum, kutsuz, musibet

Şayia = Rivayet, yaygın söylenti, yayılmış haber ve söz