Küfürbaz ve biraz hırçın bir adamdın
Bu görüntünün altındaki yumuşak ve fedakar kalbini
Bizlere hiç yansıtmadın
Doğrucu Ahmet tavrın yüzünden
Pek de sevilmedin
Hata senin, günah senin, suç senin
Bana karşı hiçmi sözün yoktu senin?
Sorgularım başlamadan yavaş yavaş
Neden içimdeki bu garip telaş
Korkuları içimden bir türlü atamadan
Ne vardı kaçacak cevaplarımı alamadan
Sadece biyolojik babam olarak kabullendim
Öfkemden yaklaştırmadım kendime seni
Hatırlıyor musun bir gün hastane çıkışında
Yanıma gelmiştin ve usulca oturmamı söylemiştin
Ben sana babalık yapamadım
Hakkını helal et kızım
demiştin
O an boğazıma birşeyler tıkandığını hissettim
Ama senden miras kalan gururum varya hani
Ağlayarak boynuna sarılmamı engelledi.
Şimdi pişmanmıyım çözemiyorum
Herşey için çok geçti biliyorum.
Seksenüç yıllık koca bir ömrü tamamladın
Sana birkez bile
baba
diyemeden
Şimdi anlıyorum
Ölümün değil belki ama...
Konuşamadığımız şeyler daha çok hüzün veriyor bana
İlk babamı kaybettiğimde dünya düşmüştü avuçlarımdan
Şimdi ise ben düştüm dünyadan
Deniz içinde ayrıldı damla
Kaldım tek başına
Oldun yüreğimde acı, karıştın gözyaşıma
Sustum ve bekliyorum gören yeter artık desin
Nerdesin ah... beni bu hallere koyan nerdesin...
Sana son bir sözüm, son vedam var:
Sen bana babalık, ben sana evlatlık yapamadım ama
Yinede sen hakkını helal eyle baba! ...
Kayıt Tarihi : 23.1.2009 17:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!