Hiç özlemedin mi anne?
Küçük tombul bedenimi
Sarılıp koklamadın mı?
Yüreğini yüreğime bastırıp
İçine çekmedin mi?
Acını nefretini içinemi gömdün
Yaban ellere verirken canını
Hiç yüreğin titremedi mi?
Ayazlarda yanıp, sıcaklarda üşümedin mi?
Hiç özlemedin mi anne?
Siyah zeytin karası gözlerimi
Aklına hiç gelmedi mi?
İlk adım atışım,
İlk sendeleyişim.
Tutmak istemedin mi ellerimden anne?
Boşlukta sallanırken
Bedeninden terler boşalmadı mı?
Nefesin daralıp, beynin uyuşmadı mı?
Sana 'teyze', başkasına 'anne' derken
Sadece soğuk bedeninemi dokunacaktım anne
Son abdestini aldırırken
Nurlu yüzünü ilk defamı öpecektim
Kulağına ilk defa mı 'anne' diyecektim
Korkusuzca! ...
Sanki hiç bitmeyecekmiş, tükenmeyecekmiş gibi
İlk defamı sarılacaktım?
Senin selân okunuyor anne
Benim tükenişim
Ağıtlar yakılıyor
Feryatlar yükseliyor
Benimse yüreğim dağlanıyor, göğsüm sıkışıyor
Ellerimden ter yerine,
Kanlar boşalıyor anne! ...
Son birkez daha sarılayım diyorum
Bütün gücümü toplayarak
Bırakın...
Bırakın... doymak istiyorum
Koparıyorlar seni benden anne
Vermek istemiyorum
Kınalı saçlı başını alıp avuçlarıma,
Sonsuza dek koklayacağım anne!
(Mudanya, 2005)
Sare DemirKayıt Tarihi : 7.4.2006 15:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sizin acınızın ne kadar derin olduğunu tahmin ede bilmek için o acıyı yaşamak lazım.
kimse bilemez acınızı.
anne kutsal bir o kadarda erişilmez tutkudur.
şiiriniz yüreğinizin derinliğinden gelen sese saygılarımı sunuyorum.
sevgiyle kalın.
sevgili sare DEMİR.
TÜM YORUMLAR (2)