Vedalaştım Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Yama tutmaz yırtık hayallerim,
Ellerim cebimde ıslık çalıyorum.
Hava sıcak, güneş her hücremde sanki
Bense içimdeki yalnızlığımla yürüyorum.
Koparıp atmayı, paramparça etmeyi isterdim,
Beni bana düşman ettiğindeki keşkelerimi.
Maviye çalan gökyüzü kadar uzak,
Beyazdan daha ak, pamuk yüklü
Bulutlar kadar görkemli,
Asil ve imkânsız sevdamı,
Besleyip durdum yetim, öksüz çocuk gibi.
Utancımı dürüp büküp attım bazen,
Seviyorum diye haykırdım deli gibi.
Bazen sustum sanki dilim mühürlü gibi.
Ama bir çift göze mahkûm oldum,
Bir çift gözde boğuldum can simidim olmadan.
Hayat o an başladı sanki.
Dünyadaki her rengin en güzel tonuydu o.
Bir çift sözdü duyduğum en ihtişamlı,
Tizler, baslar ve her titreşim.
Çekip gittiğinde olduğu gibi kaldı herşey.
Bir adım bile atmadı düşlerim senden sonra.
Geri tepti silahımdaki son kurşunum bile.
Hoşçakal deyip gittin ya;
Veda buselerim gömüldü vuslatsız tarihlere.
Başlangıçları hiç sevmedim;
Sonlarını bildiğim için.
Sen bir başlangıçtın çocuk düşümde,
Sonu acı oldu, sancılı geçti yaralı yıllarım.
Hani hoşçakal demiştim ya sonradan sana;
Ben hayata veda saldım, sen öylece kaldın.
Çökelek yakar gibi boğazımı, bağrımı,
Hep hasretinle yaktın.
Ben seninle değil;
Sensiz yarınlarla vedalaştım...