Vedalaşmayalım Şiiri - Murat Kalaç

Vedalaşmayalım.
Uzak olsak da beraber dinlediğimiz bir şarkı çalacak herhangi bir şarkılı meyhanede.Bütün rakı bardaklarında senden, benden izler.
Yalnız tabaktaki balık biraz daha küskün, rokanın neşesi kaçmış gibi olacak.
Vedalaşmayalım;
gidip aynı lokantalarda yemek yiyeceğiz.Aynı sigarayı isteyeceğiz Beyoğlu'nun bitimindeki o köşe büfeden.'' Filtresiz olsun'' diyeceğiz.Ağzımızda tütün tadı dolaşacağız aynı sokakları.Sadece sokaklar biraz daha ıssız, İstanbul biraz daha yalnız gelecek bize.
Vedalaşmayalım;
suretini dolaştırırken güneş üstümüzde ikimizde '' biraz daha yağmur yağsa '' diyeceğiz. Ve hiç şemsiye almayacağız yanımıza yağmurlu havalarda.Islak saçlı bir kız çocuğunun saçını okşayacağız ve cebimizde son kalan meyveli şekerlerden ikram edeceğiz...
Hiçbir şey değişmeyecek.Galata Kulesi'ne doğru yürüyeceğiz tünelin bitiminden.
Biraz kendi, biraz da kulenin yalnızlığına kederlenip birer sigara daha içeceğiz.Kule biraz daha eskimiş ve nikotin biraz daha zehirleyici gelecek.
Vedalaşmayalım;
gece olacak.Canımız balık ekmek yemek isteyecek yine.Eminönü'ne çevirip rotayı, iskelede demirleyeceğiz bir balıkçının önüne.Sonra bir vapur gezintisi, bir sigara daha.Dönüp eve gideceğiz gecenin en ileri saatinde...
Ev giderek yalnızlaşıyor mu ne?
Beraber sokaktan bulduğumuz kedi sanırım arkadaşlarını özlüyor her geçen gün...
Bari o yalnız olmasın diye kediyi bırakıyorum önce dışarı.Sonra tekrar hapsediyorum kendimi eve...
Ayrıldığımız anı düşünüyorum ve bir sigara daha yakıyorum.Bu yazıda geçen kaçıncı sigara unutuyorum.Son sözlerin geliyor aklıma; '' vedalaşalım '' demiştin.
Ben susmuştum.Peki...vedalaşalım.Gün geçtikçe vedalar artmıyor mu zaten bu şehirde?
Yine de bu şehirde olduğunu bilmek güzel ve hala şemsiyesiz dolaştığını yağmur altında...