Vedalaşmadan ölmeli Şiiri - Sami Yalçınkaya

Hasretin öldürmeden intihar etmeli
Adına da aşkın cinneti demeli,
Ağlarmısın,yasımı tutarmısın
Bir sürede olsa,
Yaban otları mezarımı sarsa,
Ayak sesleri giderek uzaklaşsa,
Bakışlarım huzurla dolsa,
Sonra tüm sevenlerim yaşama sarılsa,

Hicran öldürmeden ölmeli,
Yada uzak diyarlara çekip gitmeli
Gidilemezse eğer,
Yüz çevirip sevgiliden,
Gözgöze gelince bakışları öldürmeli.
Bir hançer gibi saplanırken yüreğe
Son kez nefes alıp vermeli.

Vedalaşmadan ölmeli,
Belki yare kavuşulur diye,
Yoksa bir buse öldürebilir
Son kez kondurulurken yanağa
Belki de bir elveda sesi.

Yalnız yatakta bir başına ölmeli
Sessiz,kimsesiz,
Not da bırakılmamalı kahpe dünyaya,
İnsanlara inad,şikayetsiz,sitemsiz.

Gecenin karanlığında ölmeli
Tan ağarmadan,
Ayıplar,geride kalanlar,
Sevenler,sevmeyenler
Bir bir terk edecek seni,
Gökkubbede yankılanacak
Ne iyi,ne hoş adamdı sesleri
Ama hiç kimse bilmeyecek
Bu tükenişin gizemini,..