Vedalaşma Şiiri - Cüneyt Hüseyin Şentürk

VEDALAŞMA

Sende acelecisin benim gibi,
Herşey olsun bitsin istersin acı da olsa tatlı da olsa...
Ama bu sefer de çok acele ettin baba,
En azından birkaç kelime söylersin diye çok bekledim.
Ama hiçbir şey söylemedin giderken.

Hep kapıdaydı gözüm belki çağırırlar diye.
Ama ne onlar çağırdı ne de sen.
Acele ettin babacığım bu sefer çok acele ettin.
Oysa ki vedalaşmaları severdin sen, yüzün gülerdi...
Bende senin gibiyim baba,
Vedalaşmalarda hep içim ağlardı yüzüm gülse de..

Hep sorardın, işimi-gücümü, torunları ve gelini...
Hatırlar mısın en son 23 Nisanı sormuştun,
Bu 23 Nisan mızıkçılık yaptım baba,
36 yıla inat kutlamadım doğum günümü.

10 Nisan 2005, bugünde sormadın hatırımı,
Ne oldu baba bir yere mi gideceksin yoksa.
Konuşamadık, bakışamadık bu sefer,
Gerçi bir daha ki seferi yok ya bu işin.

Çok zoruma gidiyor baba,
Cümleler boğazıma takılıyor, yutkunamıyorum,
Gözyaşlarım direniyor düşmemek için,
Artık kimse sormuyor “baban nasıl diye”.